แต่มันไม่ได้บอกว่าความคิดแว้บแรกมันเป็นปาฏิหาริย์อะไรนะ ข้อดีของเขาอย่างที่บอกว่ามันพยายามหาคำตอบแบบวิทยาศาสตร์ที่พิสูจน์ได้ว่าทำไมเขาสามารถทำได้แบบนั้น อย่างเรื่องของคนที่วิเคราะห์อารมณ์จากการขยับของกล้ามเนื้อใบหน้า ซึ่งเขาวิเคราะห์เป็นงานวิชาการเลย แต่มันไม่ได้ขยับจนเราเห็นได้ชัดนะ เพราะบางอารมณ์ขยับกล้ามเนื้อบางส่วนเร็วในหลักมิลลิวินาที คือเร็วมาก แต่มันขยับ ซึ่งหน้าสนใจตรงที่ว่าความคิดของเราจะคิดว่า เมื่อเกิดอารมณ์ต่าง สมองจะสั่งการใบหน้าให้ขยับรับอารมณ์ เช่น โกรธ ยิ้ม แต่จริงๆ แล้วเป็นไปได้ว่าการขยับของใบหน้าอาจจะแยกเป็นเอกเทศเลย ซึ่งมันจึงสามารถวิเคราะห์คนจากการขยับกล้ามเนื้อว่าเกิดอารมณ์แบบไหนได้อย่างแม่นยำ

หรือการลดทอนความคิดที่ปัดทิ้งข้อมูลรกๆ วิเคราะห์แค่ส่วนสำคัญ เช่นโรงพยาบาลที่มีผู้ป่วยเยอะจนเตียงไม่เพียงพอ ซึ่งบางส่วนมารักษาด้วยอาการโรคหัวใจ มันเป็นโรคที่เราก็ไม่ทราบแน่ชัดว่ามันจะวายตอนไหน ได้แต่วิเคราะห์พฤติกรรมการใช้ชีวิตของคนป่วย ตรวจคลื่นหัวใจ ตรวจผลเลือด ปอด แต่จริงๆ แล้วเราสามารถตรวจแค่ไม่กี่อย่างลดทอนการตรวจก็สามารถวิเคราะห์ได้แล้ว ข้อมูลที่เยอะมันจะรั้งให้คุณกังวลเกินไป เขาก็ทดลองมาหลายปีกว่าจะยืนยันว่าการวิเคราะห์แบบนี้มันสามารถทำได้

เล่มนี้มันสั้นๆ อ่านได้เรื่อยๆ ก็เพลินดี แต่มันก็ไม่ได้สนุกมากทึ่งมากมาย แต่มันก็ยังอยู่ในมาตรฐานการเขียนที่ดีของลุงเขา ชอบการตัดสลับเรื่องราวเหมือนดูสารคดีเจ๋ง ข้อมูลแน่นๆเลย